ستاره چشمک می زد
از میون آسمون
نزدیک و نزدیک می شد
پیش گل بهارون
گلها با هم رقصیدند
در موج های صبا
دستِ سپیدِ پگاه
شبا رو می زد کنار
قبل از طلوع آفتاب
هرکسی رویایی داشت
یکی بهار و می دید
یکی دیگه گل می کاشت
وقتی که کل جهان
به دنیا چشم گشودند
با قطره های باران
شعری با هم سرودند
شاعر : صبا سیفی